می بیند روایت غریبی نیست ، آنقدر در تمام جوامع تکرار شده که شاید گاهی خسته کننده به نظر برسد . اما علی زرنگار چنان به قلم زیبایی آن را آورده که هیچ خستگی در کار نیست …
کارگردان داستان را در 5 دقیقه به بیننده نشان می دهد . این در حالی است که از گریزهای بازیگر می توان کاست و از بسیاری از آن گذر کرد تا خستگی کمتری چشم را فرا گیرد .
داستان که برگرفته از قرآن است توانسته به عنوان یک فیلم کوتاه با ساختاری مناسب خود را نشان دهد .
این در حالی است که اغلب فیلمسازان سینمای کوتاه ایران داستانهای بلند را به سانسور قلم نویسنده به فیلم کوتاه تبدیل می کنند .
کارگردان در گریزها کمی افراط در حرکات دوربین داشته که خود خستگی را به همراه دارد ، اما تایم کوتاه و نتیجه گیری سریع خستگی را به حداقل می رساند و بیننده را به هر نحوی با خود همراه می کند .
علی اظهری اگر در پایان آیه مربوطه را نمی آورد داستان خود به تنهایی مفهوم را می رساند . اما این کار فیلم را به وسیله ای تبدیل به اثری سفارشی کرده که می توانست با گذشتن و نیاوردن آیه این دیدگاه را حذف کند .
